«تغییر در حس حرکت به کمک عوامل صحنه»
حرکت عمودی مانند خطوط عمودی، از حرکت افقی قوی تر است و این به دلیل فقدان خصوصیت باز دارندگی خطوط افقی است.
رویداد صعودی همواره نیرومند تر از رویدادی است که در مسیر نزولی رو به پایین روی میدهد. بدین جهت حالت برخاستن نسبت به نشستن توجه بیشتری را در بیننده بر میانگیزد. حرکت رو به بالا سریعتر از حرکت افقی بنظر میآید. حرکت مورب، مانند خطوط مورب ، پویاترین جهت حرکت است. حرکت بطرف دوربین قویتر از حرکاتی هستند که از دوربین دور میشوند، مانند چرخش سر بطرف دوربین، یا دستی که بطرف دوربین اشاره میکند. به همین دلیل در نماهایی که دوربین بطرف موضوع حرکت میکند (دالی یا زوم به جلو) توجه بیشتری جلب میشود تا زمانی که دوربین از موضوع دور شود (دالی یا زوم به عقب).
تداوم حرکت: موضوع متحرک بیشتر از موضوع ایستا جلب توجه میکند اما حرکت مداوم با سرعت ثابت چنین خصوصیتی ندارد. اگر در رویداد وقفه یا تغییر جهتی صورت گیرد، ثأثیر کلی آن بهتر از حرکتی خواهد بود که مستقیم و یکنواخت انجام میشود.
دورین در جهت حرکت موضوع و بسته و محدود شدن کادر توسط دیوار باعث حس گرفتار شدن خواهد شد.
مطالب:ازسینمای جوانان ایران/اسفاده ازمطالب باذکرمنبع بلامانع است